Swakopmund

Nog even iets over de Himba’s. Zij vormen een kleine bevolkingsgroep van 12.000 leden. Iedere familie beschikt over verschillende hutten die gemaakt zijn van takken, modder en mest. De hutten staan verspreid over een groot gebied. Op zoek naar weidegrond voor hun koeien en geiten verhuist een Himba familie familie diverse malen per jaar. Opmerkelijk aan de Himba’s is de bruinrode kleur van de huid, het haar en de kleding die meestal beperkt is tot een kalfsleren rok. Deze rode kleur wordt verkregen doordat ze zich insmeren met een mengsel van rode aarde, kruiden, boomschors en wel als bescherming tegen het woestijnklimaat. Gisteren van Brandberg naar Swakopmund gereden. Eerst nog langs bergen en later dwars door de woestijn. Onvoorstelbaar wat kun je dan ver kijken en je ziet alleen maar zand, zand en nog eens zand en hier en daar wat plukjes groen. Vanmorgen vroeg naar Walvisbaai vertrokken want we zouden om kwart voor 9 met een catamaran de Atlantische Oceaan op. Geweldig. Op de kade liepen de flamingo’s ons al tegemoet. Prachtig. Helaas scheen een grootgedeelte van de ochtend de zon niet en het was vrij fris. De flamingo’s kwamen ook aan dek en je kon ze gewoon aaien. Ze zijn heel erg zacht. Heel leuk. Eerst buiten op dek gezeten maar later naar binnen gegaan. Heel veel zeehonden gezien. Voeren langs verschillende eilandjes waar het krioelde van de zeehonden, ook heel veel baby’s. Erg leuk om te zien. Gelukkig ging de zon toch nog schijnen en was het een stuk aangenamer. Als lunch kregen we allerlei lekkere hapjes en voor de liefhebbers oesters met champagne erbij. We werden heel goed verzorgd. Wout en Ruth deden zich te goed aan de oesters maar Jan en ik hebben van de hapjes genoten. Al met al weer een geslaagde dag. En bovenal is de temperatuur hier heel aangenaam en niet zo warm als we gehad hebben. Lekker koel windje en in de andere plaatsen was het een hete woestijnwind. Tot een volgend blog. Bedankt weer voor jullie reacties. Ook heel leuk om te lezen. Groet van hier.