Sinyati Safari Camp in Botswana en Katia Mulilo in Namibië

Woensdag 23 okt aangekomen in Sinyati Safari Camp. Wat een mooie camping. We hebben weer een eigen keukenblok en een eigen douche, wc en wastafel. Luxe hoor. En buiten staat weer een barbecue. Op de meeste campings hebben alle plekken een eigen keuken en barbecue en de plekken zijn allemaal erg ruim. De apen lopen hier over de camping en de olifanten langs de camping en ‘s nachts hoor je ze trompetteren. Vanuit het restaurant op de camping kijk je op een waterplas en daar komen de olifanten en gemsbokken  ‘s morgens en ‘s avonds water drinken. Fantastische om te zien, vooral de baby olifantjes.apen spelen rondom het water. Wat een belevenis weer. Donderdag 24 okt liep om 5 uur ‘s morgens de wekker af want we zouden om half 7 met een bus van de camping naar de Victoria watervallen gebracht worden. Moesten de grens van Zimbabwe over en bij de grens is het altijd een heel gedoe. Je moet steeds een formulier invullen en je krijgt meerdere stempels, wat natuurlijk wel leuk is, maar het kost je vaak meer dan een uur. Je staat in een lange rij te wachten en dat in de warmte. We moesten ook een visum kopen voor Zimbabwe. Canards grens was het nog een dik uur rijden naar de watervallen. Zagen wilde honden langs de kant van de weg en natuurlijk weer olifanten. Het landschap was glooiend en de weg was goed. In 1855 zag Livingstone een mysterieuze wolk boven het landschap hangen die door de lokale bevolking Mosi oaTunja, de donderende wolk, werd genoemd. Hij werd toen verrast door Afrika’s grootste waterval. Hij was zo onder de indruk van dit natuurverschijnsel dat hij de waterval naar de Engelse koningin noemde. Over een breedte van 1700 m stort de Zambezi zich in een 108 m diepe kloof. De hoeveelheid water die de Zambezi aanvoert verschilt sterk per seizoen. In november wordt 320 kubieke meter water per seconde verplaatst en in april loopt dat wel op tot 9200 kubieke meter. Er zijn watervallen die breder en hoger zijn en ook meer water vervoeren, maar de Vic Falls zoals ze genoemd worden zijn dan ook vooral beroemd om hun schoonheid. Vanaf de ingang loop je door het enige stukje regenwoud dat Zimbabwe rijk is, 2 km lang en nog geen 100 m breed. Waar in Zimbabwe gemiddeld 840 mm water valt zorgt de damp die uit de waterval opstijgt voor 3200 mm neerslag in dit kleinste regenwoud van Afrika. Het was een donderend lawaai en heel indrukwekkend en bloedheet. Vlakbij de waterval is een 150 m lange brug over de Zambezi gebouwd. Als je deze overloopt sta je in Zambia. Vanaf de brug kan men bungeejumpen. De val staat met zijn 111 m bekend als de langste ter wereld. Vanmorgen om half 9 vertrokken we van de camping en hebben het Chobe  national park bezocht. Schitterend. Heel veel olifanten die gingen baden in de Zambezi. Wrattenzwijnen, impala’s, herten, buffels en spiesbokken gezien. De wegen in het park waren bar en boos en we zijn weer helemaal door elkaar geschud. Wout heeft trouwens geweldig gereden. Gelukkig hebben we four wheel drive anders zou je er niet door kunnen komen. Om half 12 reden we het park weer uit. Het was schitterend geweest, vooral langs de rivier. Dat we dit allemaal mogen beleven en zien, echt ongelooflijk. Zijn daarna doorgereden naar Karina Mulilo waar we nu 1 nacht verblijven in een B&B. Schitterend weer. Zo nu weten jullie weer het een en ander. We sturen er nog wat foto’s bij en tot een volgend verhaal. Lieve groet van hier.